برعکس جنرال موتورز و فورد، بخش اعظم فروش دوج توسط خودروهای عضلانی اش مانند چارجر و چلنجر به دست می‌آمد و معرفی یک موستانگ جدید قدرتمند آن هم با پیشرانه‌های بنزینی به معنای از دست دادن بخش بزرگی از بازار این برند است.
وقتی سال ۲۰۲۱ با ادغام فیات-کرایسلر و پژو-سیتروئن گروه استلانتیس تشکیل شد برندهای این گروه آماده یک تحول بزرگ شدند.
یکی از برندهایی که تحت نظر استلانتیس رشد خوبی کرد، برند دوج (داج) بود. این خودروساز آمریکایی طی سالیان اخیر خودرودوستان را به مرز جنون رساند. محصولاتی با سبک طراحی رترو (استایلی است که از سبک‌زندگی‌ها، گرایش‌ها، محصولات یا مدل‌های هنری از گذشته تاریخی، تقلید کرده) و موتورهای حجیم هشت سیلندر پر قدرت دوباره یاد و خاطره دوران اوج خودروسازی آمریکا را بازسازی کرد.
اما استلانتیس خیلی زود عیش طرفداران را نوش کرد. زیرا بنزینی‌های جذاب دوج باید از سیاست برقی سازی این گروه تبعیت می‌کردند.
تیر اول به پیکر خوره های بنزین معرفی مدل دوج چارجر دیتونا جدید بود.
چارجر دهه ۶۰ و ۷۰ یک کوپه قدرتمند و جذاب بود. اما این مدل در سالهای اخیر تبدیل به یک سدان خانوادگی شده بود که پیشرانه‌های حجیم دوج را در دل خود جا داده بود.
چارجر دیتونا جدید دوج چند بازگشت هیجان انگیز به گذشته داد. این مدل لوگوی قدیمی دوج را روی خود می‌دید. همچنین پسوند دیتونا که نام یکی از نسخه‌های اساطیری چارجر کلاسیک بود را یدک می‌کشید. از آن گذشته چارجر دوباره به فرم کوپه و المان‌های مدل‌های کلاسیک خود برگشته بود. همه چیز آماده بود که طرفداران دوج عاشق این مدل جدید شوند جز یک چیز، چارجر دیتونا به جای پیشرانه بنزینی حجیم باطری دارد.
فورد به عنوان یکی از رقبای مستقیم دوج نیز چند سال پیش یک فرزند ناخلف را متولد کرده بود. یک محصول که نام محبوب موستانگ را روی خود می‌دید اما اینبار به جای یک کوپه عضلانی تبدیل به یک کراس اوور تمام برقی شده بود.
در حالی که به نظر می‌رسید فورد جرئت این را دارد که زود تر از دوج با کوپه های عضلانی بنزینی خداحافظی کند اما این برند ناگهان تمام معادلات را به هم ریخت.
فورد نسل جدید موستانگ را معرفی کرد اما با پیشرانه‌های حجیم بنزینی خداحافظی نکرد. این پایان سوپرایزهای فورد نبود و این غول آمریکایی با معرفی مدل فورد موستانگ جی تی دی به صدر اخبار خودرویی برگشت.
فورد، دوج و شورلت طی چند سال اخیر یک رقابت دیوانه وار داشتند. آنها با سه مدل موستانگ، چلنجر و کامارو تمام اعداد صنعت خودروسازی آمریکا را جا به جا کردند. اما با توجه به توقف تولید کامارو و معرفی یک موستانگ برقی و ساختار شکن اینطور تصور می‌شد که این جنگ پایان یافته و حالا نوبت رقابت برقی‌هاست.
دوج هم با همین تصور با خیالت راحت از سیاست برقی‌سازی استلانتیس پیروی کرد. ولی ظهور یک موستانگ ۸۰۰ اسب بخاری بنزینی زنگ خطر را برای دوج به صدا درآورد.
برعکس جنرال موتورز و فورد، بخش اعظم فروش دوج توسط خودروهای عضلانی اش مانند چارجر و چلنجر به دست می‌آمد و معرفی یک موستانگ جدید قدرتمند آن هم با پیشرانه‌های بنزینی به معنای از دست دادن بخش بزرگی از بازار این برند است.
حالا دوج اعلام کرده که توقف تولید چارجر و چلنجر فعلی به معنای خداحافظی با پیشرانه‌های بنزینی نیست و احتمالا نسل بعدی این خودروها مجهز به پیرانه بنزینی باشند.
این تغییر سیاست سریع به سبب تجربه شکستی است که استلانتیس در بازار اروپا از فولکس واگن خورد. به اعتقاد کارشناسان علت این شکست این بود که فولکس تنوعی بیشتری در خودروهای هیبریدی و بنزینی داشت، در حالی که استلانتیس عمده تمرکز خود را روی برقی ها گذاشته بود.
پس با اطمینان می‌شود گفت که این شکست در بازاری که عاشق صدای پیشرانه‌های حجیم بنزینی است، سنگین تر هم می‌شود.
- نویسنده: اکوایران
