در چند دهه اخیر، صنعت سینمای هند به نشانی‌های برتر سینمای جهانی پیوسته و تلاش کرده است تا بهترین خود را ارائه دهد. اکنون می توان گفت که فیلم‌های اکشن هندی با فیلم‌های برجسته سینمای هالیوود در این ژانر رقابت می‌کنند.
به گزارش اقتصاد آنلاین، افزایش تعداد تهیه‌کنندگان خارجی و بدلکارانی که در فیلم‌های هندی مشارکت می‌کنند، به همراه ظهور کارگردانان بی‌نظیری مانند اس. اس. راجامولی و لوکش کاناگاراج و همچنین ستارگانی که به بدلکاران رزمی تبدیل شده‌اند، مشخص می‌کند که اکنون فیلم‌های اکشن در هند به جدیت بیشتری پیش می‌روند. از جلوه‌های ویژه تا بدلکاری و کارگردانی صحنه‌های هیجان تعقیب و گریز، همه اینها نشان از توجه و اهمیتی است که به فیلم‌های اکشن در هند اعطا میشود. موفقیت فیلم‌های اکشن هندی در سال‌های اخیر نشان داده است که مخاطبان جهانی نیز علاقه‌مند به تماشای این فیلم‌ها هستند.
فیلم سینمایی RRR
کمارام بیم، نقشی است که توسط ان. تی. راما رائو جونیور اجرا میشود. او یک شکارچی گاند است و قصد دارد دختری که توسط همسر یک افسر بریتانیایی ربوده شده است را پس بگیرد. رام چاران، کاراکتری است که عضو نیروی پلیس امپراتوری است و به صورت مخفیانه با آزادی‌خواهان همکاری می‌کند تا بتواند مردم را به سلاح‌های انگلیسی مسلح سازد. زندگی این دو قهرمان در یک دیدار جذاب به هم پیوند می‌خورد و بقیه‌ی فیلم داستان همکاری آنها را در راه رسیدن به اهدافشان روایت می‌کند. آنها در طول داستان با هم همکاری می‌کنند و سپس در یکی از صحنه‌های اکشن شگفت‌انگیز که تاکنون در یک فیلم هندی دیده نشده بود، دوباره به هم ملحق می‌شوند.
جنگ (War)
فیلم “سیدهارت” نقطه تلاقی اوج بازیگری و شهرت برای ستارگان هندی مانند تایگر شروف و یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های ریتیک روشن از زمان فیلم “بنگ بنگ” است. در این فیلم، خالد (با بازی تایگر شروف) یک سرباز است که با مربی سابق خود، کبیر (با بازی ریتیک روشن) روبرو میشود که به طور عمومی سرکشی کرده است.
آغاز باهوبالی (Baahubali: The Beginning)
در اواسط دهه ۲۰۱۰، هالیوود برای اولین بار شروع به نفوذ جدی در بازار هند کرد. در آن زمان، فرض اولیه این بود که فیلم‌های هندی باید همان کاری که سال‌هاست به آن شهرت دارند را ادامه دهند و به خوبی می‌توانند از آن استفاده کنند؛ یعنی فیلم‌هایی پر از احساسات، شادی و تراژدی که به موسیقی و رقص ختم می‌شوند. این فرض اولیه وجود داشت و فیلم‌سازان امیدوار بودند که مخاطبان خود به طور طبیعی و خودبه‌خود از فیلم‌های ابرقهرمانی خسته شوند و علاقه آنها به فیلم‌های هندی دوباره افزایش یابد. اما با اکران فیلم راجامولی، این رویکرد به طور کامل دگرگون شد.
مبارز (Thallumaala)
“مبارز” میتواند یکی از طبیعی‌ترین فیلم‌های اکشن هندی در این لیست باشد. داستان این فیلم به سادگی درباره افرادی است که تنها هدف زندگی‌شان مبارزه کردن است. آنها برای کفش‌های پاره، توهین‌های واقعی و حتی تخیلی، غرورهای شکسته شده و حتی برای رسیدن به خانه نیز مبارزه می‌کنند، اگرچه ممکن است مسیر خانه طولانی‌تر شود و در این مسیر با چند نفر نیز مبارزه کنند.
وازیم (با بازی توینو توماس) عشق، شغل و خانواده‌اش را به خطر می‌اندازد، به همین دلیل که نمی‌تواند دست از شکستن بردارد. از سوی دیگر، ریجی (با بازی شایان تام چاکو) که کمی بزرگتر و محافظه‌کارانه‌تر است، در مقابل او قرار دارد.
ابرقهرمان بهوش جوشی (Bhavesh Joshi Superhero)
“ابرقهرمان بهوش جوشی” یکی از آن فیلم‌هایی است که به خاطر قاب‌های خیره‌کننده‌اش ارزش دیدن دارد. از صحنه‌های مبارزه تا تعقیب و گریزهای شگفت‌انگیز، هر کدام با دقت برنامه‌ریزی و طراحی شده‌اند.
هارش واردان کاپور در این فیلم نقش یک محافظ نقاب‌دار را بازی می‌کند که با چماق بزرگ خود به جنگ با آدم‌بدها می‌رود و مدت زمان زیادی را در فاضلاب‌ها سپری می‌کند. این احتمال وجود دارد که او الهام خود را از لاک‌پشت‌های نینجا گرفته و سبک مبارزه‌ی خود را براساس آنها تدوین کرده باشد.
مردی که هیچ دردی را احساس نمی‌کند (Mard Ko Dard Nahi Hota)
یکی از ویژگی‌های لذت‌بخش این فیلم، نحوه‌ی برخورد آن با تاریخ سینمای هنرهای رزمی است. این فیلم همچنان در بطن خود یک فیلم زاده‌ی بمبئی است، در حالی که نیم‌نگاهی به سبک فیلم‌های هنرهای رزمی دارد. سوریا (با بازی آبیمانیو داسانی) یک مشکل مادرزادی دارد که باعث میشود نتواند درد را احساس کند. اما این مسئله به نقطه‌ی قوت او تبدیل میشود و او را به یک مبارز منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند. او لباسی مشابه لباس بروس لی می‌پوشد به منظور گرامیداشت و ادای دین.
مانی (با بازی گلشن دوایا) نیز یک شخصیت کلیشه‌ای به سبک استادهای کاراته‌ی همیشه مست است و مانند بسیاری از شخصیت‌های کلاسیک برادران شاو دارای معلولیت است. در این میان، شخصیت گنگستری به نام جیمی (با بازی گلشن دوایا) نیز وجود دارد که در حین یک صحنه‌ی مبارزه‌ای بسیار هیجان‌انگیز، قوانین مسابقه را برای همه گوشزد می‌کند.
تمامی این ویژگی‌ها در سنت خاص کارگردانی واسان بالا گنجانده شده است.
خشم (Sanak)
فیلم “خشم” ویدیوت جاموال را در اوج خود نشان می‌دهد. این فیلم در واقع مانند یک پازل “جان سخت” است که داستان آن به طور کامل در یک بیمارستان رخ می‌دهد. جاموال نقش یک مربی MMA به نام ویوان را بازی می‌کند که تنها به نبرد با گروهی از تروریست‌ها می‌پردازد که زنش را گروگان گرفته‌اند.
صحنه‌های اکشن در این فیلم، از ابتدای آن تا انتها، بسیار برجسته هستند و فیلم هیچگاه جریان و استاندارد خود را از دست نمی‌دهد. یکی از صحنه‌های برجسته، زمانی است که جاموال در یک اتاق بیمارستان که تجهیزات پزشکی در آن قرار دارد، تنها با سه تروریست مواجه میشود.
سیوا (Siva)
فیلم “سیوا” اولین فیلم کارگردانی رام گوپال وارما است که داستانی گنگستری را از کف خیابان به تصویر می‌کشد. شخصیت “سیوا” را می‌توان به عنوان یک ترکیب مناسب از “آرجون” و “راه اژدها” از بروس لی در نظر گرفت. این فیلم به قدری خوب است که به سختی می‌توان باور کرد که “سیوا” اولین فیلمی است که رام گوپال وارما به عنوان کارگردان آن سرپرستی داشته است. این فیلم با وجود عدم داشتن رنگ و لعاب فیلم‌های معمول بالیوود و شاید حتی به نظر کمی خام آمدن در نگاه بینندگان، پیچیدگی‌ها، جزئیات و ریزه‌کاری‌های خاصی دارد که بعدها به عنوان الگوی فیلم‌های بسیاری مانند “راات” (۱۹۹۲)، “ساتیا” (۱۹۹۸) و “کمپانی” (۲۰۰۲) مطرح شد.
- نویسنده: اقتصاد آنلاین
