در غبارِ جاده‌های داغ کربلا و شام، کاروانی هست داغدار عباس و حسین و علی اکبر و کاروان کربلا. آنان بازماندگان خون بودند؛ حاملان پیام عاشورا که در زنجیر و اسارت، حقیقت را از دل کربلا تا قلب تاریخ رساندند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، عاشورا تنها یک روز در تقویم نیست؛ عاشورا یک حادثه ماندگار است که مرز میان حق و باطل را برای همیشه مشخص کرد. قیام امام حسین (ع) در برابر ظلم و فساد یزیدیان، جریانی است که نه به دنبال قدرت بود و نه تشنه پیروزی دنیوی. آنچه در کربلا اتفاق افتاد، یک نبرد برای بیداری وجدان‌ها بود؛ نبردی که با شهادت به پایان رسید، اما در حقیقت آغازی شد برای ماندگاری یک پیام حتی در اعصار آینده و شور و ایمان از نهضت حسینی سرچشمه گرفت.
ماجرای عاشورا تنها در ظهر دهم محرم خلاصه نشد؛ غم اسارت، آغاز فصل جدیدی از این حماسه است؛ کاروانی که در بند، اما در اوج عزت، پیام کربلا را از دل دشت خونین به سرزمین شام رساندند. حکایت این کاروان با راهبری زینب کبری و امام زین العابدین حکایت صبر، رسالت و روشنگری است.
پس از آن‌که شمشیرهای بی‌رحم در ظهر عاشورا، آسمان کربلا را با غبار و خون درآمیختند، واقعه‌ای دیگر آغاز شد؛ واقعه‌ای تلخ‌تر، جانکاه‌تر و غریب‌تر. کاروان اسرا، زنان و کودکان اهل بیت پیامبر (ص)، به فرمان عبیدالله بن زیاد، راهی کوفه و سپس شام شدند. اینان پیام‌آوران پیروزی بودند؛ پیروزی خون بر شمشیر.
صحنه‌هایی از درد و شکوه/زینب رسانه عاشورا
در این کاروان، زینب (س) ایستاده بود، به عنوان ادامه‌دهنده نهضت عاشورا. در چشمانش غمی بزرگ موج می‌زد اما در کلامش، آتشی از بیداری شعله‌ور بود.
خطبه‌های آتشین او در کوفه و در دربار یزید، لرزه بر پایه‌های ظلم افکند و نقاب از چهره ستمگران برداشت. او با زبان، همان ادامه‌دهنده راهی شد که حسین (ع) با خون آغاز کرده بود. زینب رسانه عاشورا شد.در کنار او، امام سجاد (ع) با قامتی نحیف و چهره‌ای بیمار، اما با دلی استوار، تحمل زنجیرها را بر دوش کشید تا پیام عاشورا به گوش جهانیان برسد.
ابعاد قیام عاشورا
قیام عاشورا در چند بعد قابل تحلیل است چرا که امام حسین (ع) در نامه‌ها و خطبه‌های خود، بارها اعلام کرد که برای اصلاح امت و احیای سیره پیامبر (ص) قیام کرده است. او در برابر تحریف دین، فساد دستگاه خلافت و استبداد یزیدی ایستاد. این قیام، دفاع از ارزش‌های توحیدی بود؛ اما قیام عاشورا در بعد اجتماعی و سیاسی هم رنگ دیگری داشت.
عاشورا نمادی از ایستادگی در برابر ظلم ساختاری است. در زمانی که جامعه اسلامی به تسلیم و سکوت خو کرده بود، حسین بن علی (ع) با خون خود، وجدان‌های خفته را بیدار کرد. خطبه‌های حضرت در مسیر کربلا و سخنان زینب (س) در کوفه و شام، نقش بسیار مهمی در بازخوانی حقایق و افشای چهره حاکمان داشت.
این قیام منحصر به فرد بعد انسانی و اخلاقی ویژه ای نیز داشت عاشورا مدرسه‌ای برای آموختن شجاعت، وفا، ایثار و آزادگی است. یاران حسین (ع) با علم به شهادت، در میدان ماندند. عشق به حقیقت چنان در وجودشان شعله‌ور بود که دنیا را کوچک شمردند.
اما ابعاد تاریخی و تمدنی قیام عاشورا چه بود؟
واقعه کربلا مرزی شد که ظلم و حق در آن برای همیشه از هم جدا شدند. عاشورا نقطه آغاز جریانی است که در طول تاریخ الهام‌بخش حرکت‌های آزادی‌بخش و ضد ظلم بوده است؛ از قیام‌های مذهبی گرفته تا نهضت‌های عدالت‌خواه معاصر.
پایانِ راه، آغاز پیام
کاروان اسیران، در حقیقت فاتحان میدان بودند. اگر شمشیرها پیکر حسین (ع) را به خاک افکند، اما زبان زینب (س) و امام سجاد (ع) پرچم او را بر بلندای تاریخ افراشت. این کاروان، بذر آگاهی را در دل‌ها کاشت؛ بذری که هر ساله در محرم با اشک، با عزاداری و با بازخوانی عاشورا، دوباره می‌روید.
احیا هویت انسان مؤمن راز قیام عاشورا
امید برزگر فعال فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در ساری اظهار داشت: واقعه‌ی عاشورا، صرفاً یک رویداد خونین در تاریخ اسلام نیست؛ بلکه یک نقطه‌ی عطف تمدنی‌ست که از مرزهای زمانی و جغرافیایی عبور کرده و به الگویی ماندگار برای انسان معاصر تبدیل شده است.
رسالت عاشورا نه با پایان میدان، بلکه با آغاز اسارت، وارد مرحله‌ای جهانی و ماندگار شد؛ و در همین فرایند بود که سه ضلع اصلی آن نمایان گشت: هویت‌سازی، اصلاح‌گری، و آزادگی.
بازیابی انسان مؤمن در تلاطم انحراف‌ها
یکی از ژرف‌ترین ابعاد عاشورا، احیای هویت انسان مؤمن بود؛ انسانی که در تندباد دنیاگرایی و انحرافات حکام اموی، معنا و جایگاه خود را از دست داده بود.
وی افزود: امام حسین(ع)، با ایستادگی خود در برابر یزید، انسان را از انفعال، ترس، و سازش بیرون کشید و بار دیگر عزت، کرامت، و وفاداری به حق را در قامت یک هویت مؤمنانه بازآفرینی کرد.
عاشورا، تعریف تازه‌ای از «بودن» و «ایستادن» به دست داد. از آن پس، مؤمن کسی بود که مرگ را بر زندگی در ذلت ترجیح می‌دهد و با بصیرت، راه خود را از توده‌های فریب‌خورده جدا می‌سازد.
برزگر ادامه داد: قیام اباعبدالله(ع) در بطن خود، یک پروژه‌ی بزرگ اصلاح‌طلبی بود. همان‌گونه که در وصیت‌نامه‌اش به روشنی آمده: «إنما خرجتُ لطلب الإصلاح فی أمة جدّی». اصلاح در اینجا، تنها یک خواسته اخلاقی یا مناسکی نبود؛ بلکه حرکتی فراگیر برای اصلاح ساختار معیوب دین حکومتی شده و زدودن خرافات، تحریف‌ها و استبداد مذهبی بود.
وی همچنین خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) با این اقدام، به همه‌ی تاریخ آموخت که سکوت در برابر انحراف، خود گناهی بزرگ است. او نشان داد که گاهی، ماندن در خانه و دم فروبستن، مساوی است با مهر تأیید زدن بر چهره‌ی دروغین دین.
ندایی برای همه آزادگان جهان
وی همچنین در پاسخ به تسنیم که مهمترین میراث عاشورا برای جامعه بشری چه بود اظهار کرد: شاید مهمترین میراث عاشورا برای بشریت، پیام جهانی آزادگی باشد؛ پیامی که نه با شمشیر، بلکه با زبان اسارت، در خطبه‌های زینب کبری(س) و امام سجاد(ع) به گوش تاریخ رسید.
عاشورا از دل اسارت، صدای آزادی را به گوش جهانیان رساند؛ آزادی از ترس، از تعلق، از سلطه و از تحقیر. در واقع از آن روز به بعد، هر فریاد مظلومی در برابر ظلم، پژواک صدای عاشوراست. از نهضت‌های عدالت‌خواهانه‌ی قرون میانه تا انقلاب‌های قرن بیستم، و از جبهه مقاومت در جهان اسلام تا مبارزه با نظام‌های سلطه‌گر جهانی، همه و همه ریشه در همین مفهوم دارند: آزادی بدون آگاهی و مقاومت، توهمی بیش نیست.
برزگر گفت: در دنیایی که تحریف‌ها در لباس دین، و سلطه در نقاب دموکراسی ظاهر می‌شوند، عاشورا چراغ راه است. نه فقط برای شیعیان، بلکه برای همه‌ی آزادگان، حق‌طلبان، و آنان که از خفت سازش با باطل خسته‌اند.
انتهای پیام/
- نویسنده: تسنیم tasnimnews
