پورشه با کاین الکتریکی ۲۰۲۶ رسماً SUVهای پرفورمنس را از زمین بنزینی‌ها کند. ۱۱۳۰ اسب‌بخار، شارژ ۱۶ دقیقه‌ای و شتاب ۲.۴ ثانیه‌ای یعنی فراری و آستون باید زمین بازی را به برقی‌ها تحویل دهند.
پورشه با معرفی کاین الکتریکی ۲۰۲۶ عملاً یکی از مهم‌ترین قدم‌هایش را در مسیر گذار کامل به خودروهای برقی برداشت. نسل جدید کاین روی یک معماری تازه‌طراحی‌شده با سیستم ۸۰۰ ولتی ساخته شده که برای اولویت‌دادن به عملکرد، پایداری و شارژ فوق‌سریع توسعه پیدا کرده است. ظاهر خودرو همچنان DNA آشنای کاین را دارد اما خطوط بدنه تیزتر، ورودی‌های هوای بازطراحی‌شده و زبان طراحی مخصوص خودروهای برقی باعث شده چهره‌ای مدرن‌تر و جدی‌تر پیدا کند. پورشه می‌گوید این مدل قرار است یکی از ستون‌های آینده برقی برند باشد و اهمیت استراتژیک آن کمتر از تایکان نیست.
در بخش فنی، نسخه توربو مهم‌ترین بخش ماجراست. پیشرانه‌های الکتریکی این مدل در حالت عادی حدود ۸۴۰ اسب‌بخار تولید می‌کنند اما با فعال شدن لانچ کنترل، قدرت به چیزی نزدیک به ۱۱۳۰ اسب‌بخار می‌رسد و گشتاور هم از مرز ۱۵۰۰ نیوتن‌متر عبور می‌کند؛ اعدادی که تا همین چند سال پیش حتی در SUVهای سوپراسپرت هم غیرمعمول بود. شتاب صفر تا صد حدود ۲.۴ ثانیه اعلام شده و پورشه مدعی است پایداری خودرو در این سطح از قدرت مدیون سیستم تعلیق Active Ride است که تقریباً تمام حرکات غیرضروری بدنه را حذف می‌کند. نسخه استاندارد نیز برای استفاده شهری با حدود ۴۰۰ تا ۴۳۰ اسب‌بخار عرضه می‌شود و پاسخگوی خانواده‌هایی است که کاین را در قالب سنتی‌ترش می‌خواهند.
در بخش باتری، پکیج ۱۱۳ کیلووات‌ساعتی روی پلتفرم ۸۰۰ ولتی قرار دارد و امکان شارژ تا سقف ۴۰۰ کیلووات را فراهم می‌کند. این یعنی اگر شرایط مناسب باشد، باتری می‌تواند در حدود ۱۶ دقیقه از ۱۰ به ۸۰ درصد برسد؛ سرعتی که در جهان خودروهای برقی فعلاً جزو سریع‌ترین‌ها محسوب می‌شود. سیستم ریکوپراسیون انرژی هم تا ۶۰۰ کیلووات ظرفیت دارد و تقریباً تمام ترمزهای سبک تا متوسط را بدون دخالت ترمز مکانیکی مدیریت می‌کند. پورشه حتی شارژ بی‌سیم ۱۱ کیلوواتی را هم ارائه می‌دهد که بیشتر یک ویژگی رفاهی است تا مزیتی برای سفرهای طولانی.
کاین الکتریکی نسبت به نسل بنزینی کمی بزرگ‌تر شده و فضای داخلی آن هم با تمرکز روی سادگی و تکنولوژی بازطراحی شده است. نمایشگرهای بزرگ، کنسول شناور، متریال‌های باکیفیت و امکان سفارش مجموعه‌ای از آپشن‌های لوکس باعث شده داخل کابین حس یک محصول برجسته پورشه کاملاً حفظ شود. مهم‌تر اینکه این مدل با وجود وزن بالا هنوز توانایی کشش ۳.۵ تن را دارد، قابلیتی که در بین SUVهای الکتریکی کمتر دیده می‌شود و نشان می‌دهد پورشه سعی کرده کاربردی‌بودن خودرو را فدای عملکرد نکند.
در مورد قیمت، عدد نهایی برای بازار آمریکا هنوز به‌طور رسمی اعلام نشده اما با توجه به قیمت نسل فعلی و جایگاه مدل جدید، نسخه استاندارد احتمالاً در بازه حدود ۹۰ تا ۱۰۰ هزار دلار قرار می‌گیرد و مدل توربو به‌راحتی از مرز ۱۵۰ هزار دلار عبور خواهد کرد. با توجه به سطح تجهیزات، پرفورمنس و جایگاه برند، این قیمت‌گذاری برای سگمنت خودروهای لوکس‌پرفورمنس کاملاً قابل پیش‌بینی است.
از منظر رقابت مستقیم، کاین الکتریک باید در برابر SUVهای پرفورمنس بنزینی مانند فراری پوروسانگوئه و آستون‌مارتین DBX707 قرار بگیرد. پوروسانگوئه با موتور V12 تنفس طبیعی، ۷۲۵ اسب‌بخار قدرت دارد و ظرف حدود ۳.۳ ثانیه به صد کیلومتر می‌رسد. تجربه رانندگی آن کاملاً حول صدای موتور، واکنش پدال گاز و حس کلاسیک یک GT خانوادگی طراحی شده است. در مقابل، آستون‌مارتین DBX707 با ۷۰۷ اسب‌بخار از موتور V8 توئین‌توربو و شتاب حدود ۳.۱ ثانیه، نسخه منطقی‌تر اما همچنان هیجان‌انگیزتری از SUVهای سوپراسپرت محسوب می‌شود.
مقایسه این سه مدل نشان می‌دهد که کاین الکتریکی از نظر قدرت، شتاب، فناوری و آینده‌نگری مهندسی با اختلاف جلوتر است. هیچ‌یک از دو رقیب بنزینی نمی‌توانند با توان ۱۱۳۰ اسبی، شتاب ۲.۴ ثانیه‌ای، شارژ ۴۰۰ کیلوواتی یا ریکوپ ۶۰۰ کیلوواتی رقابت کنند. با این حال، پوروسانگوئه و DBX707 همچنان در بخش‌هایی مثل حس رانندگی احساسی، صدای موتور و شخصیتی که فقط پیشرانه‌های احتراق داخلی ارائه می‌دهند برتری دارند. در نهایت، کاین الکتریکی انتخاب کسانی است که آینده را بدون هیچ ملاحظه‌ای می‌پذیرند و می‌خواهند SUV پرفورمنس‌شان در سطح توانایی یک سوپراسپرت عمل کند، در حالی که رقبای بنزینی هنوز برای کسانی ساخته شده‌اند که قلب‌شان برای صدای موتور تپنده می‌زند.
- نویسنده: اکوایران
