حسابرسی مالی یک بررسی و ارزیابی عینی از صورت‌های مالی یک سازمان است که برای اطمینان یافتن از اینکه سوابق مالی نمایش دقیق و منصفانه‌ی از معاملاتی هستند که ادعا به نمایش آنها می‌کنند، انجام می‌شود. حسابرسی می‌تواند به صورت داخلی و از سوی کارکنان سازمان یا به صورت خارجی و از سوی یک بنگاه […]
حسابرسی مالی یک بررسی و ارزیابی عینی از صورت‌های مالی یک سازمان است که برای اطمینان یافتن از اینکه سوابق مالی نمایش دقیق و منصفانه‌ی از معاملاتی هستند که ادعا به نمایش آنها می‌کنند، انجام می‌شود. حسابرسی می‌تواند به صورت داخلی و از سوی کارکنان سازمان یا به صورت خارجی و از سوی یک بنگاه حسابدار عمومی رسمی (CPA) خارجی انجام شود.
نکات کلیدی
سه نوع اصلی از حسابرسی وجود دارد: حسابرسی خارجی، حسابرسی داخلی و حسابرسی خدمات درآمد داخلی (IRS).
حسابرسی‌های خارجی معمولاً از سوی بنگاه‌های حسابداری عمومی و رسمی (CPA) انجام می‌شوند که در پایان آنها نظر یک حسابرس در گزارش حسابرسی گنجانده می‌شود.
یک نظر حسابرسی بدون صلاحیت، یا پاک، بدین معناست که حسابرس هیچ تحریف بااهمیتی را در نتیجه‌ی بررسی صورت‌های مالی شناسایی نکرده است.
حسابرسی‌های خارجی می‌توانند شامل بررسی صورت‌های مالی و کنترل‌های داخلی شرکت باشند.
حسابرسی‌های داخلی به‌عنوان یک ابزار مدیریتی برای بهبود فرآیندها و کنترل‌های داخلی عمل می‌کنند.
درک حسابرسی
تقریباً صورت‌های مالی تمام شرکت‌ها، مانند صورت سود و زیان، ترازنامه و صورت جریان نقدی، سالانه مورد حسابرسی قرار می‌گیرند. وام‌دهندگان اغلب سالانه خواستار نتایج یک حسابرسی خارجی به‌عنوان بخشی از تعهدات بدهی خود هستند. برای برخی از شرکت‌ها، انجام حسابرسی، به دلیل انگیزه‌های قانع‌کننده برای تحریف عمدی اطلاعات مالی در جهت ارتکاب کلاهبرداری، یک الزام قانونی است. در نتیجه‌ی قانون Sarbanes-Oxley (SOX) در سال ۲۰۰۲، اثربخشی کنترل‌های داخلی شرکت‌های سهامی عام نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد.
هیئت استانداردهای حسابرسی (ASB) مؤسسه‌ی حسابداران رسمی آمریکا (AICPA) استانداردهای حسابرسی خارجی که در ایالات متحده انجام می‌شوند، و به آنها استانداردهای حسابرسی پذیرفته‌شده به صورت جامع (GAAS) گفته می‌شود، را تنظیم می‌کند. هیئت نظارت بر حسابداری شرکت‌های دولتی (PCAOB)، که در سال ۲۰۰۲ و در اثر SOX تأسیس شد، قوانین اضافی برای حسابرسی عمومی شرکت‌های سهامی عام را تنظیم می‌کند. هیئت استانداردهای حسابرسی و تضمین بین‌المللی (IAASB) مجموعه‌ی جداگانه‌ای از استانداردهای بین‌المللی، که به آنها استانداردهای بین‌المللی برای حسابرسی (ISA) گفته می‌شود، را ارائه کرده‌اند.
انواع حسابرسی
حسابرسی‌های خارجی
حسابرسی‌های بدون صلاحیتی که طرفین خارجی آنها را انجام می‌دهند می‌توانند برای حذف هرگونه سوگیری در بررسی وضعیت مالی یک شرکت بسیار مفید باشند. حسابرسی‌های مالی برای شناسایی تحریف‌های مهم در صورت‌های مالی انجام می‌شوند. نظر بدون صلاحیت، یا پاک، حسابرس به کاربران صورت‌های مالی اطمینان می‌دهد که صورت‌های مالی دقیق و کامل هستند. بنابراین، حسابرسی‌های خارجی به ذینفعان اجازه می‌دهد تا تصمیمات بهتر و آگاهانه‌تری در رابطه با شرکت مورد حسابرسی اتخاذ کنند.
حسابرسان خارجی مجموعه‌ای از استانداردها را دنبال می‌کنند که با استانداردهای شرکت یا سازمانی که برای انجام کار در آنها استخدام شده‌اند متفاوت هستند. بزرگترین تفاوت بین حسابرسی داخلی و خارجی، استقلال حسابرس خارجی است. هنگامی که یک حسابرسی از طرف اشخاص ثالث انجام می‌شود، نظر نهایی حسابرس درمورد اقلام مورد حسابرسی (امور مالی، کنترل‌های داخلی یا یک نظام از یک شرکت) می‌تواند صریح و صادقانه و در عین حال بدون هیچ‌گونه اثرگذاری بر روابط کاری روزانه در شرکت باشد.
حسابرسی‌های داخلی
حسابرسان داخلی از سوی شرکت یا سازمانی استخدام می‌شوند که آنها برای آن حسابرسی انجام می‌دهند و گزارش حسابرسی حاصله مستقیماً در اختیار مدیریت و هیئت مدیره قرار می‌گیرد. حسابرسان مشاور، اگرچه به‌صورت داخلی استخدام نمی‌شوند، اما به‌جای استفاده از مجموعه استانداردهایی جداگانه، از استانداردهای شرکتی که در حال حسابرسی آن هستند استفاده می‌کنند. زمانی از این‌گونه حسابرسان استفاده می‌شود که یک سازمان منابع داخلی برای حسابرسی بخش‌های خاصی از عملیات خود را نداشته باشد.
از نتایج حسابرسی داخلی برای ایجاد تغییرات مدیریتی و بهبود کنترل‌های داخلی استفاده می‌شود. هدف حسابرسی داخلی اطمینان یافتن از رعایت قوانین و مقررات و کمک به جمع‌آوری داده‌ها و حفظ گزارشگری مالی دقیق و به‌موقع است. حسابرسی‌های مستمر همچنین با شناسایی وجود نقص‌ها در کنترل داخلی یا گزارش مالی پیش از بررسی حسابرسان خارجی، مزایایی را برای مدیریت به‌همراه دارند.
حسابرسی خدمات درآمد داخلی (IRS)
خدمات درآمد داخلی (IRS) همچنین به‌طور متداول حسابرسی‌هایی را برای تأیید صحت اظهارنامه‌ی مالیات‌دهندگان و معاملات خاص انجام می‌دهد. هنگامی که IRS یک شخص یا شرکت را حسابرسی می‌کند، معمولاً این کار دارای یک جنبه‌ی منفی است و به‌عنوان مدرکی دال بر ارتکاب نوعی تخلف از سوی مالیات‌دهندگان تلقی می‌شود. بااین‌حال، انتخاب شدن برای حسابرسی الزاماً به‌منزله‌ی وجود تخلف نیست.
انتخاب حسابرسی از سوی IRS معمولاً با فرمول‌های آماری تصادفی انجام می‌شود که اظهارنامه‌ی مالیات‌دهندگان را تجزیه و تحلیل می‌کند و آن را با اظهارنامه‌های مشابه مقایسه می‌کند. مالیات‌دهندگان همچنین در صورتی که با شخص یا شرکت دیگری که در حسابرسی خود دارای اشتباهات مالیاتی است معامله داشته باشند، ممکن است برای حسابرسی انتخاب شوند.
سه نتیجه‌ی احتمالی برای حسابرسی IRS وجود دارد: هیچ‌گونه تغییر در اظهارنامه‌ی مالیاتی، تغییری که مالیات‌دهنده آن را می‌پذیرد یا تغییری که مالیات‌دهنده با آن موافق نیست. اگر تغییر پذیرفته شود، مالیات‌دهنده ممکن است مالیات یا جریمه‌هایی اضافی بدهکار شود. اگر مالیات‌دهنده مخالف باشد، فرآیندی برای انجام وجود دارد که ممکن است شامل میانجیگری یا تجدیدنظر باشد.
- نویسنده: اقتصاد آنلاین
