خشکی دریاچه ارومیه می تواند خطرات زیست محیطی بسیاری را به وجود آورد.
دریاچه ارومیه، چندین سال است که رنگ و بوی نشاط را به خود ندیده است و خشک شدن احتمالی این دریاچه می تواند خطرات زیست محیطی بسیاری را به وجود آورد.
پزشک متخصص رادیوتراپی و آنکولوژی گفت: خطرات زیست محیطی خشک شدن دریاچه ارومیه و تاثیر آن بر سلامت مردم باید به روش کاملاً علمی و دقیق اطلاع رسانی شود.
ولی رحیم زاده، با بیان اینکه دریاچه ارومیه یکی از چالش انگیزترین موضوعات ملی است گفت: سلامت افراد و تاثیر خشکی دریاچه بر روی آن موضوعی است که متاسفانه مورد غفلت قرار گرفته است.
رحیم زاده افزود: متاسفانه تاکنون هیچ اطلاع رسانی دقیقی در مورد تبعات خشک شدن دریاچه ارومیه بر روی سلامت افراد صورت نگرفته است.
وی با اشاره به اینکه، خشکی دریاچه و طوفان‌های نمکی حاصل از خشکی آن می‌تواند بر روی سلامت افراد تاثیر گذار باشد گفت: در حال حاضر اثرات زیست محیطی خشک شدن دریاچه ارومیه بیشتر اطلاع رسانی شده و به تبعات انسانی این موضوع پرداخت نشده است.
پزشک متخصص سرطان شناسی با بیان اینکه، برخی بیماری‌ها نظیر سرطان سال‌ها طول می‌کشد تا در بدن انسان خود را نشان دهد گفت: موضوع به این بزرگی را به این اندازه تقلبل دادن بحث برانگیز است.
رحیم زاده تصریح کرد: طی ۱۵ سال گذشته تاکنون هیچ دعوتی از پزشکان سرطان شناس در مورد بحث‌ها و جلسات احیای دریاچه ارومیه صورت نگرفته تا در مورد تبعات خشکی دریاچه بر روی انسان کارشناسی شود.
وی تاکید کرد: می‌توان برای نتیجه گیری مناسب و کارشناسی اثرات خشکی دریاچه بر روی انسان نمونه برداری های مختلف از دریاچه انجام داد و با همکاری چند آزمایشگاه معتبر جهانی به اثرات مخرب آن بر روی سلامت افرادتحقیقات لازم را انجام داد.
رحیم زاده با بیان اینکه تجربه نشان داده هر موقع صادقانه با مردم در مورد خطرات سخن گفته شده مردم خود پای کار آمده و از بروز خطرات احتمالی جلوگیری کرده‌اند گفت: با هم فکری کارشناسان می‌توان آگاه سازی مناسب از خطرات خشکی دریاچه ارومیه بر سلامت مردم در بین اقشار انجام داد.
وی در خاتمه با هشدار به متولیان امر گفت: خطرات انسانی خشکی دریاچه به مراتب بیشتر از خطرات زیست محیطی آن است لذا باید هر چه سریعتر نسبت به آگاه سازی مردم از این اتفاق اقدامات لازم صورت گیرد.
دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین آبگیر دایمی در آسیای غربی در شمال غرب فلات ایران قرار گرفته‌است. حوضه آبریز دریاچه ارومیه، ۵۱٬۸۷۶ کیلومتر مربع است معادل بیش از ۳٪ مساحت کل کشور ایران می‌باشد. این حوضچه توسط مجموع ۶۰ رودخانه سیرآب می‌شود که ۲۱ رودخانه دایمی یا فصلی هستند و ۳۹تای آنها دوره‌ای می‌باشند. از این میان زرینه رود، سیمینه رود و آجی چای (تلخه‌رود) ورودی‌های اصلی به دریاچه ارومیه می‌باشند. این حوضه با داشتن دشت‌هایی مانند دشت ارومیه، تبریز، آذرشهر، بوکان، بناب، میاندوآب، مهاباد، نقده، سلماس، پیرانشهر و اشنویه، یکی از کانون‌های ارزشمند فعالیت کشاورزی و دامداری در ایران به‌شمار می‌رود. سد بزرگ مخزنی بوکان نقش مهمی در حفظ این دریاچه تاکنون داشته‌است.
این دریاچه از اواسط دهه ۸۰ شروع به خشک شدن کرد و امروزه در خطر خشک شدن کامل قرار دارد. بررسی تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۵ دریاچه ۸۸ درصد مساحت خود را از دست داده (گزارش‌های قبلی تنها به از دست رفتن ۲۵ تا ۵۰ درصد مساحت دریاچه اشاره کرده بودند). دلایل بسیاری برای خشک شدن دریاچه ذکر شده‌است از جمله خشکسالی، احداث بزرگراه بر روی دریاچه، و استفاده بی‌رویه از منابع آب حوزه آبریز دریاچه و همچنین بارش کم برف و باران در سال‌های اخیر می‌باشد. تحقیق جدیدی توسط چند تن از محققان در آمریکای شمالی نشان می‌دهد که خشکسالی تنها باعث کاهش ۵ درصدی بارش در حوزه آبریز دریاچه شده و عوامل انسانی شامل پروژه‌های جاه‌طلبانه توسعه اقتصادی-آبی به همراه ساخت بزرگراه ۱۵ کیلومتری بر روی دریاچه با دریچه کوچک ۱/۲ کیلومتری وضعیت دریاچه را به بحران کشانیده‌است که برای ساخت آن از کوه مجاورت دریاچه استفاده کردند.
منبع:
ایلنا
- نویسنده: گسترش نیوز
